имавме некоја алва, која никако да ја изедеме, па решив да ја ставам во милиброд. секако мора да има и чоколадо за рамнотежа во вкусот, таан и мед за филот да биде кремаст, а тестото е како милибродот со суво грозје, само плетенките се увиени од два дела.
со денови ја мислев оваа пица, со јајце. ме потсеќа на пицата “скопје” од онаа пицерија каде што имаше многу убави панцероти, во гтц. тестото е оноа брзо тесто, што се прави за десетина минути, а спанаќот едноставно зготвен, со брз бешамел сос и лукче.
глинените тавчиња се многу згодни за печење месо и зеленчуци. што и да испечете во нив ќе биде сочно и вкусно. јас долго време имам romertopf неглазирано тавче со капак, и да ми текнува почесто, би го користела почесто. многу ми се допаѓа како мека и сочна излегува кокошка испечена во него, а за зеленчуците под неа да не зборуваме. исто е и со зеленчуците под свинското, кромидот скоро стопен…
мојата омилена зимска салата. изрендани свежи коренести зеленчуци, најчесто цвекло и моркови, а овој пат и една малку лута бела зимска трупка и една слатка каракушка. понекогаш, во зависност од тоа што имаме дома, ставам и целер, пашканат, кисело јаболко, праз, зелка, црна трупка, дајкон…
и сирење и рукола и суви домати и калинка и мед… само немаше место за сето тоа во насловот. изгледа како нафрлани работи, ама заедно си одговараат многу добро и сендвичот е ептен вкусен.
во последно време многу ми се важни брзи рецепти. како тестото за пица од минатиот пост, или оваа туршија која може веднаш да се јаде, после само неколку часа, без чекање со недели да се скисели.
кога последен пат зборевме за пица, ви реков дека имам рецепт за одлично брзо тесто. ваква пица најчесто правам во денови кога ќе дојдам од работа, а немам ништо смислено за ручек, ниту имам време. тестово се прави за неколку минути, нема месење, стои додека ги подготвувате другите состојки, лесно се развлекува и веднаш можете да ја печете пицата.
машината за леб ја купивме пред точно една година. прво се противев, мислев ќе зафаќа место, а нема да ја користиме. мислев дека можат да се прават само два – три различни рецепти за леб и тоа ми изгледаше досадно. слушав дека мора строго да се придржуваш до рецептите кои доаѓаат со неа, ама прилично брзо почнав да не се придржувам до нив. менувам разни брашна, додавам разни семиња и зрна. сол помалку, шеќер воопшто не ставам, а ни млеко во прав. некогаш додавам некој зачин, лут буковец или суво нане, оригано. наместо вода, ставам кефир, или течноста што останува кога ќе се процеди кефирот. или сварена пченица, пире од цвекло…
ова не е вистинска паста ала норма, дека модриот патлиџан е печен, ама мене вака повеќе ми се допаѓа. повкусен ми е печен, полесно се прави, не мора да се меша да не се залепи во тавчето како кога се пржи. потребно е многу помалку масло за печење, и обично правам поголема количина, па дел употребувам во други рецепти, како овие салати со наут или со кус-кус, во тесто заедно со други зеленчуци или во супа. а и секој си става онолку коцки модар на своите шпагети колку што сака, бидејќи не се сите кај нас дома воодушевени од модри патлиџани.
обично, кога правам пица, правам голема количина тесто и тоа што ќе остане неискористено за пица го користам за други работи следните денови. овој пат направив лепињи.
крекери се секогаш добредојдени кај нас дома, и јас постојано испробувам нови рецепти. овие со семки и зрнца толку брзо и лесно се прават, што можете да ги направите секогаш кога ќе ви се пријадат, а одлични се за грицкање со хумус или гвакамоли, доволно цврсти да фатат убава количина хумус, а сепак не тврди како шперплоча. и вкусни се. менувајте им ги зачините како сакате.
често правам ќофтиња или плескавици без месо. не е потребен ни рецепт, обично основата е сварен грав, леќа или наут, или некоја житарка, потоа додавам зеленчуци, зачини и, во зависност од текстурата на смесата, презла или овесни снегулки.
Continue Reading…